Ivo Victoria in Pittsburgh: dag 30.

Er zijn uiteraard ook zaken waarover ik niet heb geschreven. Die keer dat ik met drie jonge gasten in een auto aan een wietpijpje lurkte. De Amish people die elke week op de farmers market stonden. Mijn bezoek aan de indrukwekkende Cathedral of Learning. Het feit dat blank en zwart in Pittsburgh volledig langs elkaar heen leven. De daklozen bij de voedselbank. De dame die me vroeg waar in Brussel precies Antwerpen dan wel lag. De tweeënzeventig flesjes bier en vier flessen witte wijn die ik de afgelopen dertig dagen consumeerde in huiselijke kring. Mijn Engelse accent dat naar verluidt op die tijd behoorlijk op dat van de Pittsburghers is gaan lijken, een beetje binnenmonds, de altijd half vragende toon, een beetje zoals Antwerps dus eigenlijk hetgeen overigens een dialect is dat verbazingwekkend goed op Portugees lijkt, luister hier maar eens naar, maar dat geldt dan weer niet voor de Pittsburgher variant van Engels die ik nu dus beheers en waaruit ik moet concluderen dat ik óf geen persoonlijkheid heb óf een extreem goed ontwikkeld talent voor accenten vermits ook mijn Vlaams nauwelijks tijd nodig had om te vernederlandsen, iets wat mij vaak wordt verweten door mensen die vorm met inhoud verwarren, het heerst, maar genoeg: Pittsburgh, ik zal je missen.